Chirurgiczne metody powiększania piersi

Do najbardziej popularnych chirurgicznych metod powiększania piersi należą implanty silikonowe, implanty z solą fizjologiczną oraz wypełnianie piersi własnym tłuszczem.

POWIĘKSZANIE PIERSI POPRZEZ WSZCZEPIENIE IMPLANTÓW

Pierwsze implanty piersi pojawiły się na początku lat 60. We Francji jako wypełniacza wkładek używano soli fizjologicznej, natomiast w USA – silikonu. Na przestrzeni lat zmianom uległy zabezpieczenia uniemożliwiające wydostanie się silikonu/soli fizjologicznej na zewnątrz, kształt wkładek, etc. Zasada stosowania implantów pozostała do dziś praktycznie taka sama

Rodzaje implantów

Implanty wypełnione solą fizjologiczną mają dwie podstawowe zalety:
1. Sól fizjologiczna jest w pełni wchłaniana przez organizm, dzięki czemu, wydostanie się jej poza implant nie jest groźne dla zdrowia pacjentki.
2. Implanty wypełnione solą fizjologiczną są przezroczyste dla promieni Roentgena. Mają one jednak mało naturalną konsystencję i w miarę upływu czasu mogą tracić na objętości.

Implanty silikonowe są znacznie bardziej naturalne niż te, wypełnione solą fizjologiczną, a ryzyko wydostania się silikonu na zewnątrz jest bardzo niewielkie. Trzeba jednak pamiętać, że silikon nie rozkłada się i nie wchłania w ludzkim organizmie, co w przypadku wydostania się go do poza implant ma groźne konsekwencje dla zdrowia pacjentki.

Ponadto, silikonowe wkładki są nieprzejrzyste dla promieni Roentgena. Wykonanie badań mammografii, usg piersi czy Rtg klatki piersiowej jest więc wówczas utrudnione i wymaga specjalistycznych technik radiologicznych.

Ze względu na teksturę powierzchni implantu wyróżnia się:

• implanty gładkie Implanty gładkie stosuje się rzadziej. Są one jednak zalecane dla osób o skąpej tkance podskórnej. Przy zastosowaniu implantów gładkich, pofałdowanie powierzchni implantu jest mniej wyczuwalne i mniej widoczne.
• implanty teksturowane (o porowatej powierzchni) Implanty teksturowane cieszą się obecnie największą popularnością. Dzieje się tak głównie ze względu na minimalizację ryzyka wystąpienia grubej torebki dookoła implantu.

Implanty różnią się od siebie także kształtem, dzięki czemu lekarze mogą wyjść naprzeciw różnym oczekiwaniom pacjentek i dopasować implanty do indywidualnych potrzeb i budowy ciała. Pacjentki mają do wyboru:

• implanty okrągłe Implanty okrągłe sprawdzają się najlepiej w korekcji piersi płaskich i nieopadających. Wkładki okrągłe wypełniane są płynnym żelem. Jeśli silikon z implantu przedostanie się do organizmu, konieczna będzie interwencja chirurgiczna. Włożenie implantu okrągłego wymaga 3-4-centymetrowego nacięcia skóry.
• implanty anatomiczne Implanty anatomiczne są wykorzystywane przede wszystkim w korekcji piersi opadających i asymetrycznych. Są wypełnione żelem stałym, co usuwa ryzyko ewentualnego wycieku żelu do organizmu. W przypadku implantów anatomicznych nacięcie skórne musi mieć długość 4-5 centymetrów. Zastosowanie implantów anatomicznych niesie ze sobą ryzyko ich rotacji. Zmiana ułożenia implantu i kształtu piersi wymaga ingerencji chirurgicznej.

Uważa się, że implanty okrągłe i anatomiczne dają podobnie zadowalające efekty i równie dobrze naśladują naturalny kształt piersi.

Przebieg operacji

Operacja powiększenia piersi wykonywana jest w znieczuleniu ogólnym. To, w którym miejscu należy wykonać cięcia i jak usytuować implanty zależy od osobniczych warunków anatomicznych pacjentki i jej preferencji. Ostateczną decyzję pacjentka podejmuje wraz z chirurgiem. Najczęściej cięcia lokalizowane są w fałdzie podpiersiowym, w okolicy pachy lub w obrębie otoczki sutkowej. Każde z miejsc ma swoje wady i zalety. Umieszczenie nacięcia w fałdzie podpiersiowym zapewnia chirurgowi dobry dostęp operacyjny, a przy tym pozostawia po sobie niewielką, a często nawet niezauważalną bliznę. W przypadku wyboru tej metody mniejsze jest także ryzyko powikłań pooperacyjnych. Dlatego też jest to metoda preferowana przez chirurgów i pacjentki. Nacięcia w okolicach pach lub na granicy otoczki sutkowej niosą ze sobą zwiększone ryzyko rozwoju torebki dookoła implantu.

Po dokonaniu nacięcia chirurg przygotowuje miejsce dla implantu. Implant umiejscawia się pod gruczołem piersiowym lub pod mięśniem piersiowym większym. W przypadku piersi nieopadających preferowane jest umieszczanie implantów pod mięśniem piersiowym. Jest to bowiem bezpieczniejsze i korzystniejsze dla wyglądu piersi. Zmniejsza się także ryzyko powikłań pooperacyjnych. Wadą takiego umiejscowienia implantów są natomiast zwiększone dolegliwości bólowe, utrzymujące się przez pierwszych kilka-kilkanaście dni po operacji.

W przypadku piersi opadających konieczne jest umieszczenie implantów pod gruczołem piersiowym.

Samopoczucie po operacji i proces rekonwalescencji

Przez kilka tygodni po operacji pacjentka może odczuwać pewnego rodzaju dyskomfort. W pierwszych dniach jest to ogólne zmęczenie, osłabienie oraz bolesność. Dolegliwości te mogą zostać zwalczone poprzez zażywanie zapisanych przez chirurga doraźnych środków przeciwbólowych. W obrębie klatki piersiowej mogą też pojawić się siniaki. Znikają one w czasie około dwóch tygodni. Do około czwartego tygodnia po operacji pacjentka może odczuwać zwiększoną wrażliwość brodawek oraz nienaturalną twardość piersi. Lekka opuchlizna piersi może utrzymywać się w czasie do dwóch miesięcy od operacji.

Powrót do ogólnej sprawności fizycznej, umożliwiającej powrót do pracy i zwykłych, umiarkowanie wysiłkowych czynności zajmuje około dwóch tygodni.

Kobiety uprawiające sporty powinny omówić możliwość wznowienia ćwiczeń fizycznych z lekarzem.

Zalety wszczepiania implantów:

• natychmiastowe efekty
• możliwość znacznego powiększenia biustu
• możliwość świadomego modelowania biustu (do wyboru jest wiele różnych implantów – ostateczna decyzja zależy od efektów, jakie chce osiągnąć pacjentka)

Wady wszczepiania implantów:

• duże dolegliwości bólowe po operacji
• stosunkowo długi czas rekonwalescencji
• obecność obcego ciała w organizmie
• dyskusyjnie naturalny wygląd piersi po zabiegu
• obecność blizn pooperacyjnych
• ryzyko rotacji, przesunięcia się implantów, wymagające interwencji chirurgicznej
• utrudnienia związane z wykonywaniem badań klatki piersiowej

POWIĘKSZENIE PIERSI WŁASNYM TŁUSZCZEM

Pierwsze próby powiększania piersi, poprzez wypełnienie ich własnym tłuszczem pokrywają się z początkiem historii powiększania piersi w ogóle. A ta sięga (uwaga!) końca XIX stulecia. W 1895 roku czeski chirurg Vincenz Czerny przeprowadził pierwszą taką operację. Metodą tą zainteresowano się ponownie dopiero w latach 80. XX wieku.

Przebieg operacji

Operacja powiększania piersi poprzez uzupełnienie objętości piersi własną tkanką tłuszczową składa się z dwóch etapów:

• liposukcji, czyli pobrania tłuszczu Chirurg pobiera tłuszcz z określonej partii ciała pacjentki: z fałdu brzusznego, lędźwi, ud lub łydek. Odbywa się to w znieczuleniu ogólnym. Otrzymaną tkankę tłuszczową poddaje się odwirowaniu (nie cały pobrany materiał nadaje się do przeszczepienia).
• przeszczepienie tłuszczu do piersi Przy pomocy cienkich wenflonów tłuszcz jest przeszczepiany pomiędzy skórę a gruczoł, pod gruczoł piersiowy, do mięśnia piersiowego, oraz wokół piersi.

Jednorazowa operacja wstrzyknięcia tłuszczu w celu wypełnienia objętości piersi może powiększyć biust nawet o jeden rozmiar. W celu osiągnięcia większego rozmiaru, zabieg należy powtórzyć (nie wcześniej niż po 2-3 miesiącach.

Samopoczucie po operacji i proces rekonwalescencji

Zabieg nie wymaga długiego pobytu w szpitalu – najczęściej od 12 do 24 godzin. Proces rekonwalescencji jest w tym przypadku stosunkowo krótki i mało bolesny. Najczęściej większe dolegliwości bólowe występują w okolicach, z których pobrana została tkanka tłuszczowa.

Obrzęk piersi i okolic dawczych ustępuje w czasie do 3 miesięcy po operacji. Zasinienia tych obszarów ciała znikają przed upływem miesiąca (w ciągu 20 dni).

W ciągu pierwszego miesiąca po operacji unikać należy opalania.

Rezultaty operacji nie są natychmiastowe. Ostateczne wyniki można zaobserwować po upływie 3-6 miesięcy. Efekt jest trwały, ale należy pamiętać, że przeszczepione tkanki zachowują się w sposób naturalny, to znaczy wraz ze spadkiem masy ciała także piersi ulegną zmniejszeniu. Podlegają one też takim samym procesom starzenia jak reszta organizmu – wraz z wiekiem piersi mogą zmienić kształt oraz wielkość.

Zalety zabiegu powiększania piersi poprzez przeszczepienie własnego tłuszczu:

• brak ciał obcych (implantów)
• naturalny wygląd piersi
• niewielkie dolegliwości bólowe po operacji
• jednoczesne wymodelowanie sylwetki poprzez pobranie nadmiaru tłuszczu z wybranych okolic ciała

Wady zabiegu powiększania piersi poprzez przeszczepienie własnego tłuszczu: wymaga obecności nadmiaru tkanki tłuszczowej w innych częściach ciała (pacjentki szczupłe, nieposiadające „depozytów tłuszczowych” nie mogą sobie pozwolić na taki zabieg, ewentualnie tkanka tłuszczowa może zostać pobrana z różnych fragmentów ciała pacjentki przy większym nakładzie sił chirurga i, co za tym idzie, większych kosztach) jednorazowa operacja umożliwia powiększenie biustu maksymalnie o jeden rozmiar efekty operacji nie są natychmiastowe. Ostateczny rezultat zabiegu zaobserwować można dopiero po upływie 3-6 miesięcy dwuetapowość zabiegu – proces gojenia przebiega w okolicach dawczych i biorczych.